Hoxe pasei un bo anaco sentado na miña vella cadeira, mirando arredor en silencio. E pensei: canto cambiou esta aula co paso do tempo… Pero tamén canto tivo que aguantar sen que ninguén lle fixese caso!
Entón fixen algo raro: faleille á aula.
Si, si, como o escoitades! Díxenlle que sentía moito que durante un tempo a quixeran converter nun trasteiro. Díxenlle tamén que agora ten xente valente, coma vós, disposta a coidala e darlle nova vida. Díxenlle que non estaba soa.
E aquí vén a vosa nova misión:
Misión 2: Escríbelle unha carta á aula
Imagina que a túa aula pode escoitarte. Que lle dirías?
Podes falar das cousas que che gustan, das que non tanto, das lembranzas que tes nela… ou dos soños que tes para o seu futuro.
Podes comezar así:
Querida aula…
Hoxe quero contarche…
Lembro cando…
Gustaríame que…
Un espazo mellora cando alguén lle fala con cariño. E vós estades facendo algo marabilloso.
Seguimos!
Roberto
